زیرزمین

تا همین چند وقت پیش زیر زمین خانه ی قدیمی من یعنی همان خانه پدری که هنوز هم پا بر جاست ، محل جمع شدن در و همسایه بود وقت آژیر قرمز و بمب باران و ضد هوایی . با تاریکی مطلق اش و بوی نای حمام خانه که تهش بود . پدر بزرگم که دادا صدای اش می کردیم را با زور فریب و دروغ و نیرنگ و گاهی من بمیرم و التماس از خانه اش که چسبیده به خانه ی ما بود می آوردیم اش زیرِ زمین . و او زیر لب غر غر کنان هر چی فحش و ناسزا داشت نثار جماعت آخو... می کرد . حالا بمب های صدام چه ربطی به آن بندگان خدا داشت ؟! لابد خودش بهتر از همه می دانست . خلاصه این زیر زمین محل مناسبی هم بود تا حرف های در گوشی و شایعه هایی را که در نبود سیستم درست اطلاع رسانی پراکنده می شد ، تجزیه و تحلیل کرد . از آخرین شماره ی کوپن برنج روغن تا آخرین اخبار بی بی سی و صدای شیطان بزرگ ! و الحمد الله آنچه که هم زیاد و فراوان در این مرز و بوم ریخته ، کارشناس و سیاستمدار است . اما با همه ی این ها دل خوش داشتیم و قلب متحد .
زیر زمین خانه ی پدری محل احتکار هم بود . احتکار برنج و روغن با کوپن ! آنجا برای من سمبل پنهان شدن و در گوشی حرف زدن و در تاریکی اش شیطنت کردن بود . آنقدر شیطنت که صدای مادر در بیاید که بابا بمب های صدام بهتر از این وروجک های خانه خراب کن است ! بماند که یکی از همان وروجک ها سال بعدش بزرگ شد و رفت صف اول جنگ !
اما این روزها هم زیر زمین داریم . از موسیقی زیر زمینی بگیر تا اقتصاد زیر زمینی و مد زیر زمینی و پارتی های زیر زمینی و خلاصه هر چی که حکومت و دولت چشم دیدن اش را ندارد ، همه زور چپان شده اند زیرِ زمین ها . عادت کرده ایم . آنقدر که به رسمیت شان شناخته ایم . تاسف داشته باشد یا نداشته باشد ، واقعیتی ست جاری در کوچه پس کوچه های ایرانِ امروز ما . حتی از دل این زیر زمینی ها جواهراتی هم بیرون آمده اند .
اما حرف من چیز دیگری ست . ارسال درخواست لغو مجوز احزاب اطلاح طلبی چون مشارکت و مجاهدین انقلاب به دادگاه ، رسمن اعلام آغاز دوران تازه ای در تاریخ پس از پیروزی انقلاب 57 است . اگر مجوز این دو حزب بزرگ را باطل کنند ، عامدن یا سهون هل دادن خیل عظیمی از جوانان منتقد ( و نه مخالف و برانداز ) به سمت ساخته شدن تشکیلات پنهانی ست . این برای من که عاشق وطنم هستم وبا انقلاب بزرگ شده ام و دلم برای اش می سوزد و سلامتی ام را برای حفظ مرزهاو آرمان های اش داده ام ، لبریز از نا امیدی و یاس است !
اما این شاید سر آغاز فصلی نوین باشد که حتمن نیز اینطور است . اما بهای اش بسیار بیشتر از آنی ست که فکراش را می کنید .
گیرم که آسما ن را از ما گرفتید ، رنگها را دزدیدید ، دینمان را اختصاصی کردید ، درون سر ها و دل هامان را چه خواهید کرد ؟!