-
تمام انسان ها در زندگی خویش از فراز و نشیب برخوردارند و با مشکلات مختلفی
مواجهند. افراد معمولا در برخورد با مشکل دچار ضعف و ناتوانی میگردند و سعی میکنند ...
۱۳۸۹ آبان ۱۲, چهارشنبه
فردا
این فردا کی می رسد ؟ از روزی که متولد شده ایم ، فردا را برایِ ما نوید داده اند و هر بار به فردایی دیگر . قسمت جالب داستان فردا این است که هر بار هم ما برایِ رسیدن فردا صبری نو پیشه می کنیم . بی هیچ گلایه ای . بی هیچ داد و فغانی . اگر هم باشد به ناله ای سر و تهش را هم می آوریم تا مبادا خدشه ای به آرزوهایِ محال و نا محالمان بیفتد . انقلاب 57 شد گفتیم رسید . آزادی باهمه ی هیبت و بزرگی اش . دو صباحی نگذشته گفتند صبر کنید تا فردا . فردا که رسید همه لالمانی گرفتیم . گفتند به زور نشود جز به صبر . صبور شدیم تا پایان جنگ نا خواسته . تمام که شد سازندگی را با چاپندگی در حلقمان ریختند و انگشت رویِ لبانمان که هیس ! زود و زور نمی شود . جوانی را به همین هیس و پیس طی کردیم . دوم خرداد را گفتیم که خودش است . نگو در این مدت پستو خانه هامان محل رشد و نمو خصلت هایِ زورگویِ تاریخیِ ما شده بود . اصلاحات را با فشار پنبه هم نپذیرفتند . در گوشمان کوی دانشگاه را به ریش تراشی آتش گرفتاندند و فاتحه یِ اصلاح سر و صورت را هم با هم همچنین . هشت سال که تمام شد تازه فهمیدیم هنوز تا فردا قرنی راه داریم . گفتند نه . چهار سال صبوری کنید . نمودیم و کردند ! سبزینه ها سر نزده بود که له شدند . اینبار انگشت هیس نبود که رویِ لبانمان گذاشتند . مشت و لگد و گلوله هم آمد . . . حالا یگ بار دیگر سرهامان را تا چشمهامان کرده ایم داخل یقه هایِ بلند و در انتظار یک فردایِ دیگر . چه می توان کرد که ما عمری ست با همین فردا ها دلخوش و سر خوش گرد خودمان چرخیده ایم . باز هم می چرخیم .
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
جناب مالکی عزیز ،هیچ آرزو یی محال نیست ،وقتی خواسته های ما بتونن از مرحله ی رویا بگذرن و به آرزو تبدل بشن دیگه نباید نگران رسیدن بشون باشیم,
پاسخحذفچون توی مسیری قرار می گیرن که ممکنه ازکنترل ما خارج باشه ولی با کمی تلاش به هدف میرسه, اما ! به وقت خودش ...
آسمان فردا هاتون آفتابی و زمینش همواره سبز باد !
رهگذر
از اون عجیبترش فردای قیامته...
پاسخحذف...
پاسخحذفخورشید مرده بود ، و فردا
در ذهن کودکان
مفهوم گنگ گمشده ای داشت
...
خورشید مرده بود
و هیچکس نمیدانست
که نام آن کبوتر غمگین
کز قلبها گریخته ، ایمانست
آه ، ای صدای زندانی
آیا شکوه یأس تو هرگز
از هیچ سوی این شب منفور
نقبی بسوی نور نخواهد زد؟
آه ، ای صدای زندانی
ای آخرین صدای صداها...
"فروغ فرخزاد"